Zeru ilunak hitz larritan dakar galdera
Euri-balen moduan
nola neurtu norberaren zeresana
datorkion patuan?
Jarri margo batzuk mahaian
ikusteko
Zein inozo nintzen
Hain inozo nintzela ez nekien garaian
Oraina ez baita
Tonu horiekin puztu nuen paisaia
Garaia dudala onartzeko
Errena dela denboraren nahia
Beste behin gaztaroa erre dut, biriketan gorde
Kez bete arte nostalgiaren beharra
Begi gorriz errepikatu dut
Irribarreak direla baliozko neurri bakarra
Ezer ez baita apartekoa izatez, Ezer ez baita apartekoa izatez
La noche oscura trae una pregunta en mayúsculas,
en forma de balas de lluvia:
¿Como medir la transcendencia de uno mismo
en el mañana que le aguarda?
Pon unas pinturas sobre la mesa
para ver que iluso era
cuando no sabia lo iluso que era.
Porque el ahora no es el paisaje que infle con esos tonos
Pues ya es hora de aceptar
Que la voluntad del tiempo cojea
Y de nuevo me fumo mi adolescencia, la guardo en mis pulmones
Hasta llenar de humo esa necesidad de nostalgia
Repito con ojos rojos
Que la sonrisas son la única medida de valor
Porque nada es excepcional en si,
Es del color que lo pinta cada uno
--------------------------------------------------------------
CATALÁ:
(ALLO QUE PENSA DE NIT)
La nit fosca porta una pregunta en majúscules,
en forma de bales de pluja:
Com mesurar la trascendència d’un mateix
en el demà que ens espera?
Posa unes pintures sobre la taula
per veure què il•lús era
quan no sabia lo il•lús que era.
Perquè l’ara no és el paisatge que vaig inflar amb aquests tons
pues ja és hora d’acceptar
que la voluntat del temps coixeja
I de nou em fumo la meva adolescència, la guardo als meus pulmons
fins omplir de fum aquella necessitat de nostalgia
repeteixo amb ulls vermells
que els somriures són l’unica mesura de valor
Perquè res és excepcional en sí,
és del color en què cadascú el pinta
-----------------------------------------------------
GALEGO
(O QUE SE PENSA DE NOITE)
A noite escura trae unha pregunta en maiúsculas,
En forma de balas de chuvia:
¿Como medir a transcendencia de un mesmo
Na mañá que o agarda?
Pon unhas pinturas sobre a mesa
Para ver que iluso era
Cando non sabía o iluso que era.
Porque o agora non é a paisaxe que inchei con esos tons
Pois xa é hora de aceptar
Que a vontade do tempo coxea
E de novo fúmome a miña adolescencia, gárdoa nos meus pulmóns
Ata encher de fume esa necesidade de nostalxia
Repito cos ollos vermellos
Que o soriso é a única medida de valor
Porque nada é excepcional en se,
É da cor que o pinta cada un.
A heavy blend of post-rock and shoegaze from Argentina's Ox en Mayo Alto rides big emotional crests and contemplative valleys. Bandcamp New & Notable Jul 27, 2021
Boston band featuring members of Have Heart and Basement take their earnest, motivational post-hardcore to thrilling new heights. Bandcamp New & Notable Aug 23, 2023
Two major players from Japan's alt-rock scene team up for a grunge-pop EP that explores noisy highs and melancholy lows. Bandcamp New & Notable Apr 5, 2022